هدف: با توجه به اینکه ویژگی¬های شخصیتی می¬تواند تمام حوزه¬های زندگی فرد از جمله انتخاب همسر را تحت تاثیر قرار دهد؛ پژوهش حاضر با هدف بررسی تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر کمالگرایی، سازگاری هیجانی و نگرش¬های ناکارآمد نسبت به انتخاب همسر در دانشجویان دختر کمالگرا انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه¬ی دانشجویان دختر در سال تحصیلی 99-98 بودند که از بین آنها تعداد 30 نفر بر اساس ملاک¬های ورود و خروج انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه¬ای تحت مداخلات طرحواره درمانی دریافت گرفت و گروه کنترل مداخله¬ای را دریافت نکرد. برای گردآوری داده¬ها از پرسشنامه¬های کمالگرایی هیل (PI)، سازگاری هیجانی (EAM) و نگرش¬های ناکارآمد نسبت به انتخاب همسر (ARMSS) استفاده شد و برای آزمون فرضیه¬های پژوهش از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته¬ها: با توجه به میزان 849/174=F در متغیر کمالگرایی، 035/103=F در متغیر سازگاری هیجانی و 172/79=F در متغیر نگرش¬های ناکارآمد نسبت به انتخاب همسر، می¬توان اینگونه بیان کرد که میان گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تغییرات معناداری مشاهده می¬شود. نتیجه¬گیری: بر مبنای نتایج می¬توان نتیجه گرفت که طرحواره درمانی موجب بهبود کمالگرایی، سازگاری هیجانی و نگرش¬های ناکارآمد نسبت به انتخاب همسر در دانشجویان دختر کمالگرا شده و استفاده از این روش درمانی سودمند به نظر می¬رسد.